วันเสาร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

ก่อนจะเริ่ม เริ่มที่เรา ที่...ศิริราช








ก่อนจะเริ่ม.................แม้จะเริ่มที่เรา ก็มักจะมีคำถามขึ้นมาว่า เอ มันจะเริ่มได้อย่างไร? มันจะไปทางไหน? มันจะดีไหม? แล้วจะได้อะไร?มันจะจบลงตรงไหน? และอีกหลาย ?????????...ตามมา เมื่อนั้นเราคงตอบได้ว่า ไม่มีใครรู้หรอก ก็เรายังไม่เริ่มต้นก้าวออกเดินทางเลยนี่ การเริ่มจากความไม่รู้นั้น ถ้ามองว่าเป็นประสบการณ์ที่น่าค้นหา และติดตาม ก็เปรียบเสมือนหน้ากับกระดาษอันว่างเปล่า ที่รอการแต่งแต้ม เติมสีสัน และรูปร่าง แม้ตอนเริ่มมันจะไม่เป็นรูปเป็นร่าง แต่ถ้าเราคิดที่จะก้าวออกเดินทางไปแล้ว โดยไม่หยุด และในระหว่างทางนั้นประสบการณ์จะบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ผ่านการพบปะ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความคิด ความรู้สึก และ จินตนาการระหว่างเรากับผู้ร่วมเดินทางสิ่งนั้นแหละ อาจสร้างความหมายได้มากกว่าการไปถึงจุดหมายปลายทางเสียอีก และเมื่อนั้นเราจะพบว่าการเริ่มเดินทางไปกับความไม่รู้นั้น ยังมีเพื่อนร่วมเดินทางไปด้วยเสมอ ดังเช่นบทเพลงที่ลอยมาว่า.... you will never walk alone........................



เริ่มที่เรา ที่.....ศิริราช







3วันกับการอบ....รมด้วยความคิดสร้างสรรค์ ศิลปะ และรอยยิ้ม แทบไม่น่าเชื่อว่า แพทย์พยาบาลที่ศิริราชจะทำให้เห็นว่า แท้จริงแล้วศิลปะนั้นไม่ใช่สิ่งที่แยกออกจากชีวิตและจิตใจ เป็นเรื่องไกลตัวอันยากที่จะเข้าถึง แต่กลับเปี่ยมไปด้วยพลังในด้านการเยียวยารักษาและคุณค่าทางจิตใจที่ใครๆก็สามารถรับรู้ได้.......ด้วยใจ ทางทีมงานสามารถรับรู้ได้ถึงการเปิดใจรับ กับประสบการณ์ที่ได้ร่วมเดินทางไปด้วยกันในครั้งนี้

ถ้าเวลาเป็นสิ่งที่เราได้รับมาพร้อมกับชีวิต การใช้เวลาไปกับการอบรมในครั้งนี้คงไม่เสียเปล่า สิ่งที่ได้คือความทรงจำ ในการเดินทางของจิตวิญญาณไม่ว่าจะไปสู่อดีต ปัจจุบัน หรือ อนาคต ก็คงจะพัฒนาเป็นความงอกงามในจิตใจ ที่ใครๆ ต่างก็ค้นหาและอยากร่วมแบ่งปันในประสบการณ์.......ณ เวลานั้น เวลาคงไม่สูญเปล่า